لپ تاپ ایسوس F102

نقد و بررسی لپ تاپ ASUS F102

کوچولوی دنیای رایانه!

سال‌هاست که نت‌بوک‌ها در سراشیبی افت قرار گرفته‌اند و اکنون تنها بخشی محدود از بازار را به خود اختصاص می‌دهند. بااین‌حال، ایسوس دست از تلاش برنداشته و مدل جدیدی را با APU بسیار اقتصادی AMD و صفحه‌نمایش لمسی عرضه کرده است که شامل مزایا و معایب معمول این دسته دستگاه‌ها بر اساس ساختار سیستم عامل ویندوز 8 است.

بدنه لپ تاپ ASUS F102

بدنه‌ای تماماً پلاستیکی دارد که تنها حاشیه نمایشگر و سطح زیر صفحه‌کلید، مات هستند. سایر بخش‌های واحد پایه دارای بافت ریز برجسته (دانه‌دانه) است و قسمت زیرین کمی ساختار ضدلغزش دارد. تنها سطح غیرمشکی، پشت نمایشگر است که به رنگ آبی مات و درخشان دیده می‌شود. مدل‌هایی از سری X102BA نیز در رنگ‌های سفید، مشکی و قرمز عرضه می‌شوند.

تمام سطوح نسبت به اثر انگشت حساس هستند. واحد پایه حتی با فشار نسبتاً بالا کمی خم می‌شود. در مجموع، شاسی دستگاه محکم، اما چندان باکیفیت به‌نظر نمی‌رسد. در حین کار با F102 ایسوس، لبه تیز آزاردهنده‌ای احساس نشد. برای ایجاد اعوجاج در تصویر نمایشگر (اثر فشار از پشت)، باید با قدرت بالایی بر روی درب نمایشگر فشار وارد کرد.

ای کاش زاویه باز شدن لولا تا ۱۸۰ درجه بود، به‌خصوص با توجه به داشتن صفحه‌نمایش لمسی. متأسفانه حداکثر زاویه باز شدن حدود ۱۳۵ درجه است. به همین دلیل حتی لمس ملایم صفحه باعث می‌شود پایه دستگاه از جلو بلند شود که بسیار آزاردهنده است. لولاها تا حد زیادی از لرزش در هنگام حرکت جلوگیری می‌کنند. درب با یک دست باز نمی‌شود. وزن خالص ۱٫۱ کیلوگرم دستگاه در رده نت‌بوک قابل‌قبول است؛ این مقدار تقریباً برابر با Transformer Book است، در حالی که دستگاه مدیون ۲۵۰ گرم سنگین‌تر است.

پورت های لپ تاپ ایسوس F102

سمت راست: جک صدا، دو پورت USB 2.0، پورت شبکه اترنت، قفل کنزیگتون

سمت چپ: VGA، HDMI، ورودی برق (!) ، دریچه تهویه، کارت‌خوان SD

پورت‌های VGA با اندازه استاندارد، HDMI، سه پورت USB، پورت صدا و شبکه اترنت به‌سختی در یک تبلت یافت می‌شود؛ اما در این قبیل نت‌بوک‌ها وجود دارد. ایسوس تلاش کرده است که پورت‌ها را تا حد امکان به سمت عقب بدنه منتقل کند، که احتمالاً به‌خاطر طراحی باریک‌شونده بدنه از جلو به عقب بوده است. این موضوع هنگام استفاده از ماوس خارجی مزیت دارد.

مدیون Akoya E1317T پورت‌های مشابهی دارد اما در بخش جلویی تعبیه شده‌اند. در مقابل، مجموعه پورت‌های Transformer Book بسیار محدود است و اکثر پورت‌ها در ابعاد میکرو استفاده شده‌اند.

موقعیت قرارگیری سوکت برق در نمونه ما کمی نامناسب است؛ زیرا میان پورت HDMI و پورت USB 3.0 قرار گرفته و ممکن است مزاحم کار با کابل‌ها شود. پورت HDMI از خروجی فول‌اچ‌دی پشتیبانی می‌کند و سرعت انتقال یک هارددیسک متصل به پورت USB 3.0 کمی کمتر از مقادیر رایج در دیگر دستگاه‌ها اندازه‌گیری شد.

ارتباطات لپ تاپ ایسوس F102

نمونه بررسی‌شده از استاندارد IEEE 802.11 b/g/n برای وای‌فای و بلوتوث ۴٫۰ (طبق اعلام ایسوس) پشتیبانی می‌کند. اما ما نتوانستیم این ویژگی بلوتوث را از طریق سیستم عامل فعال یا حتی پیدا کنیم.

لوازم جانبی لپ تاپ ایسوس F102

در بسته‌بندی، تنها نت‌بوک، آداپتور برق، برگه‌های گارانتی، دفترچه‌ای تحت عنوان «Owner’s Manual» و مجوز «Windows 8 Small Screen Touch w/ Office Home & Student 2013» موجود است.

تعمیر و نگهداری لپ تاپ ASUS F102

هیچ دریچه جداگانه‌ای برای دسترسی سریع وجود ندارد. ما آزمایش نکردیم که آیا با بازکردن پیچ‌های شاسی، امکان دسترسی به قطعات داخلی فراهم می‌شود یا خیر. عدم وجود دریچه‌های تعمیر و استفاده از باتری غیرقابل جدا شدن از عوامل منفی در ارزیابی به‌شمار می‌روند.

ابزارهای ورودی لپ تاپ ایسوس

صفحه کلید لپ تاپ ASUS F102

ایسوس در طراحی چیدمان صفحه‌کلید بدون نور پس‌زمینه، تا حد ممکن به استاندارد نزدیک شده است. توزیع دکمه‌ها در فضای محدود نت‌بوک قابل‌قبول است. کلیدها سطحی تخت و اندکی زبر دارند. عمق حرکت کلیدها کوتاه، نقطه فشارشان قابل‌تشخیص و ضربه نهایی آن‌ها محکم است که برای اکثر افراد تایپیست رضایت‌بخش خواهد بود. با این حال، به دلیل سطح براق و سخت تمیزشونده اطراف کلیدها و همچنین قابلیت فرورفتن صفحه‌کلید در بخش میانی، صفحه‌کلید حس ارزانی منتقل می‌کند. این فرورفتگی در هنگام تایپ معمولی هم احساس می‌شود.

تاچ پد لپ تاپ ASUS F102

تاچ‌پد کلیک‌پد (ClickPad) است؛ یعنی بدون کلیدهای مجزای فیزیکی برای ماوس، و کل صفحه آن فشرده می‌شود. اندازه آن با توجه به ابعاد نت‌بوک کوچک است. از نظر شخصی، تست‌کننده ترجیح می‌داد سطح آن اندکی زبرتر باشد. مقاومت کلیک کردن در حد متوسط و بازخورد مکانیکی و صدای کلیک واضح و مناسب است. امکان تنظیم حرکات چندلمسی (تا سه انگشت) وجود دارد اما گزینه‌های چندانی برای شخصی‌سازی دیده نمی‌شود. متأسفانه، بعضی لگ‌های گاه‌به‌گاه استفاده از آن را مختل می‌کنند. برای مثال، اجرای یک برنامه با دابل‌کلیک به‌ندرت به‌درستی عمل می‌کرد.

صفحه‌نمایش لپ تاپ ASUS F102

صفحه‌نمایش لمسی هم گاهی با کمی تأخیر دستورها را اجرا می‌کند که احتمالاً به توان پردازشی پایینِ APU مربوط است. از دقت مناسبی برخوردار است و بعد از مدتی کار با آن می‌توان با اعتمادبه‌نفس استفاده کرد. بر اساس اعلام سازنده، صفحه‌نمایش قادر است تا ۱۰ لمس هم‌زمان را تشخیص دهد.

صفحه‌ نمایش لپ تاپ ایسوس

وضوح WXGA (1366x768 پیکسل با نسبت 16:9) که سری Asus F102 از آن استفاده می‌کند (و هر دو دستگاه مقایسه‌شده ما نیز همین وضوح را دارند)، با توجه به ابعاد کوچک نمایشگر قابل‌قبول است و تراکم پیکسلی 155 پیکسل بر اینچ را ارائه می‌دهد. استفاده از رزولوشن بالاتر در این اندازه باعث می‌شود عناصر دسکتاپ بیش‌ازحد ریز شوند و کار با لمس انگشت دشوار گردد. اگرچه در نوار وظیفه (و البته در برخی نرم‌افزارهای غیرمخصوص لمس) همچنان کمی دشواری وجود دارد.

پنلی بر پایه فناوری TN به‌کار رفته که از نظر نمایش رنگ، کنتراست و پایداری زوایای دید، محدودیت‌های متداول این فناوری را دارد. مانند بسیاری از نمایشگرهای لمسی رده پایین، سطح آن براق است؛ هرچند نسبت بازتاب آن نسبتاً متوسط است. روشنایی میانگین تنها 217 cd/m² بوده و واقعاً ناکافی به‌نظر می‌رسد؛ انتظار می‌رفت دست‌کم به 250 cd/m² برسد. Transformer Book تقریباً به این رقم می‌رسد و دستگاه مدیون نیز تقریباً با نمونه ما هم‌سطح است. یکنواختی روشنایی در حد قابل‌قبول است.

میزان رنگ سیاه در 0.96 cd/m² بسیار بالا است که تنها نسبت کنتراست 226:1 را نتیجه می‌دهد. اگر به‌صورت اتفاقی از زاویه ایدئال به صفحه نگاه کنید، تجربه دیداری آن‌قدر هم فاجعه نیست، اما در مقایسه، عملکرد رقبا بهتر است (برای مدیون 0.5 cd/m² و 424:1 و برای ترنسفورمر بوک با فناوری IPS، 0.24 cd/m² و 1033:1).

شفافیت متن و تصویر قابل‌قبول است. پوشش فضای رنگی AdobeRGB در حدود 38٪ است که برای یک نمایشگر TN رایج محسوب می‌شود. کاربرانی که نیاز بیشتری برای ویرایش نیمه‌حرفه‌ای یا حرفه‌ای عکس دارند، باید به سراغ دستگاهی با پنل IPS یا MVA بروند. خوشبختانه بازتولید رنگ‌ها از دقت بالایی برخوردار است. میانگین خطای رنگ (DeltaE2000) تنها حدود 4 است که واقعاً جالب توجه است. روکش آبی (Bluish cast) که غالباً در نمایشگرهای TN ارزان مشاهده می‌شود، اینجا بسیار خفیف بوده و با چشم غیرمسلح چندان قابل تشخیص نیست.

با وجود براق‌بودن سطح نمایشگر، این کیفیت چندان شدید نیست؛ بنابراین در فضای باز و در هوای ابری که منبع نور مستقیماً به نمایشگر نتابد، می‌توان با نت‌بوک کار کرد. (به‌دلیل شرایط آب‌وهوایی، امکان تست زیر نور آفتاب میسر نشد. اما طبق تجربه، حتی نمایشگرهای بسیار روشن و مات هم زیر نور مستقیم خورشید خوانایی مطلوبی ندارند.)

نمایشگر نصب‌شده را نمی‌توان زاویه‌دید پایدار نامید. معکوس‌شدن رنگ‌ها (Inversion) در زوایای نسبتاً کم، به‌ویژه از زیر نمایشگر، نمایان می‌شود. در مشاهده از بالا نیز افت کنتراست و محو شدن تصویر مشهود است. اگرچه مشاهده از کناره‌ها تا حدود زاویه 45 درجه قابل‌قبول‌تر بوده و افت کیفیت جدی‌ای رخ نمی‌دهد. نمونه‌های ضعیف‌تری هم از TN دیده‌ایم، اما این پنل نیز محدودیت‌های شناخته‌شده خود را دارد.

عملکرد لپ تاپ ASUS F102

وقتی صحبت از عملکرد به میان می‌آید، اوضاع کمی ناخوشایند می‌شود. اساساً واژه «عملکرد» به‌ خوبی برازنده آنچه ایسوس ارائه می‌کند، نیست. APU دستگاه AMD A4-1200 است (دو هسته با فرکانس 1.0 گیگاهرتز، گرافیک AMD Radeon HD 8180، توان طراحی حرارتی 4 وات) که در مقایسه با مدل‌های امروزی واقعاً در پایین‌ترین رده‌ها قرار می‌گیرد. حافظه رم تک‌کاناله و ۲ گیگابایتی (با فرکانس 1066 مگاهرتز) نیز گلوگاه جدی است و موجب می‌شود دستگاه برای بسیاری از وظایف به فایل صفحه‌بندی (Page File) ویندوز متوسل شود و این خود سرعت را حتی بیشتر کاهش می‌دهد. مجوز مایکروسافت آفیس موجود در بسته نشان می‌دهد که نت‌بوک ایسوس احتمالاً بیشتر نقش ماشین تایپ را ایفا می‌کند؛ زیرا قدرت آن در همین حد است.

پردازنده لپ تاپ ASUS F102

پردازنده A4-1200 ای‌ام‌دی تنها با فرکانس 1 گیگاهرتز کار می‌کند و توربو ندارد. مدت‌هاست که می‌دانیم پردازنده‌های AMD به‌ازای هر مگاهرتز، عملکرد کمتری نسبت به پردازنده‌های اینتل دارند. بنابراین، با تنها دو هسته با فرکانس پایین و توان عملکردی به‌مراتب کمتر روبه‌رو هستیم. نتیجه همان چیزی است که انتظار می‌رود. در تست‌های Cinebench R10 و R11.5 (برای ارزیابی قدرت CPU در بار تک‌هسته و چند‌هسته)، امتیازات کسب‌شده توسط نمونه آزمایش‌شده نزدیک به پایین‌ترین نتایج ثبت‌شده بین تمام لپ‌تاپ‌ها و نت‌بوک‌های آزمایش‌شده ما قرار گرفت. در این پایین‌ترین سطح، تنها مدل‌های مشابه با همین APU یا سری‌های C-70، C-60، C-50 و همچنین A4-1250 شرکت AMD به چشم می‌خورند.

بدیهی است که این پلتفرم برای دستگاه‌های کوچکی مانند نت‌بوک و تبلت‌هایی در نظر گرفته شده که در آن‌ها توان مصرفی نه چندان زیاد، اهمیت بالاتری نسبت به قدرت پردازشی داشته است. نتیجه تست‌های ما در مقایسه با Medion با APU مشابه، اختلاف قابل‌توجهی نداشت. در مقابل، Transformer Book با پردازنده اینتل Atom Z3740 چهار هسته‌ای (فرکانس 1.33 تا 1.86 گیگاهرتز، توان طراحی حرارتی 4 وات) در برخی بنچمارک‌ها بین ۱۱ تا ۲۰۴ درصد سریع‌تر عمل کرد. لازم به ذکر است که عملکرد نمونه ما در حالت باتری کاهش نیافت.

عملکرد کلی سیستم لپ تاپ ASUS F102

PCMark 7 (که عملکرد کلی سیستم را می‌سنجد) ضعف APU در تست CPU را تأیید می‌کند. نت‌بوک ایسوس در بخش «بهره‌وری (Productivity)» یکی از پایین‌ترین امتیازات را در کل پایگاه داده ما ثبت کرده است. در مقایسه، Transformer Book T100TA ایسوس در همین تست، ۱۰۴ تا ۲۱۳ درصد سریع‌تر است. حتی دستگاه‌های مجهز به همین APU مانند Toshiba W30، حدود ۱۰ درصد امتیاز بهتری کسب می‌کنند.

دستگاه ذخیره‌سازی لپ تاپ ASUS F102

هارددیسک Hitachi Travelstar Z5K500 HTS545032A7E680 نیز چندان درخشان نیست. سرعت خواندن ترتیبی آن طبق تست CrystalDiskMark تقریباً ۸۱ مگابایت بر ثانیه، و طبق HD Tune حدود ۶۰ مگابایت بر ثانیه گزارش شد که دیگر به معیارهای امروزی نزدیک نیست. بعید است که APU عامل کندی هارد باشد؛ چرا که دستگاه مدیون با همین هارد و APU نتایج بهتری به‌دست آورده است. بارگذاری پردازنده هنگام کارکرد هارددیسک در حدود ۱۰ درصد بود که دوباره توان پایین A4-1200 را یادآوری می‌کند. در مقابل، Transformer Book T100TA-C1-GR با بهره‌گیری از SSD به‌ویژه در خواندن تصادفی فایل‌های کوچک (4K) برتری آشکاری دارد.

کارت گرافیک لپ تاپ ASUS F102

واحد گرافیکی Radeon HD 8180 ای‌ام‌دی در F102 نتوانست نتایج قابل‌قبولی در بنچمارک‌های 3DMark به‌دست آورد. دستگاه‌های مجهز به سخت‌افزار مشابه مانند Toshiba W30 و حتی مدیون E1317T با اختلاف حدود ۳۵٪ جلوتر هستند. در مجموع، نت‌بوک فقط در سطحی معادل Adreno 320 (استفاده‌شده در بسیاری از تبلت‌ها و گوشی‌های هوشمند ARM) ظاهر می‌شود. حتی گرافیک Intel HD 4000 (ایوی بریج) تقریباً دو برابر امتیاز ثبت می‌کند.

لااقل پخش ویدئوی ۱۰۸۰p در صفحه‌نمایش داخلی و خروجی فول‌اچ‌دی به یک تلویزیون از طریق پلیر مناسب (VLC) و فعال‌بودن شتاب‌دهنده سخت‌افزاری، به‌شکل روان انجام می‌شد.

عملکرد لپ تاپ ASUS F102 در بازی

به‌طور کلی، پلتفرم قادر به اجرای روان حتی عناوین قدیمی‌تری مانند بازی‌های حدود دهه ۲۰۰۰ نیز نیست. طبق تجربه، فقط بازی‌های خیلی قدیمی مثل System Shock II (در Toshiba Satellite W30D-A-100 با همین APU، نرخ ۵۹ فریم بر ثانیه در وضوح 1366x768 گزارش شده است)، دیابلو یا فال‌آوت اول روان اجرا می‌شوند. اجرای عناوین ساده‌ای مانند Solitaire یا Minesweeper هم که طبعاً مشکلی ندارد.

صدا و حرارت - Emissions

نویز سیستم لپ تاپ ASUS F102

روی دیگر توان کم، صدای بسیار کم‌ دستگاه است. در واقع چیزی به نام حالت بیکاری (Idle) کامل وجود ندارد؛ زیرا حتی ابتدایی‌ترین وظایف پردازنده را به حد نهایی مشغول می‌کند. در فاصله عادی، صدای فن در هنگام بارگذاری‌های طولانی‌مدت به‌سختی از صدای محیط قابل تشخیص است. هارددیسک گاهی با کلیک‌های خیلی خفیف شنیده می‌شود.

دمای لپ تاپ ASUS F102

فرکانس در حالت بارگذاری سنگین روی ۱ گیگاهرتز ثابت می‌ماند.
حتی پس از یک ساعت اجرای هم‌زمان Prime95 و FurMark، دمای سطح بالایی دستگاه چندان بالا نرفت. تنها بخش زیرین نت‌بوک در ناحیه نشان داده‌شده در تصویر مادون‌قرمز (در تست ماکسیمم بارگذاری) کمی گرم‌تر از دمای بدن انسان می‌شد. دریچه خنک‌کننده در کناره بدنه واقع شده و در استفاده روی پا اخلالی ایجاد نمی‌شود.

بلندگوهای لپ تاپ ASUS F102

با آنکه دو بلندگوی رو به جلو و پایین نت‌بوک فقط شبیه دو شیار کوچک به‌نظر می‌رسند، خروجی صدای آن تا زمانی که حجم صدا در بیشترین حالت نباشد یا از محدوده نرمال فراتر نرود، نسبتاً متعادل به‌گوش می‌رسد. البته محدودیت‌های معمولِ بلندگوهای بسیار کوچک، در حجم‌های بالا فوراً خود را نشان می‌دهند؛ صدای تریبل (زیر) و میان‌رده اغراق‌شده می‌شود و وضوح صوتی تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد. تقریباً هیچ بیسی وجود ندارد. بااین‌حال، می‌توان با آن یک اتاق ۲۵ متری را پوشش داد. تراشه صدای Realtek داخلی در مقایسه با سیستم‌های کامل صوتی، بد عمل نمی‌کند اما نباید انتظارات زیادی داشت.

مدیریت انرژی - Energy Management

مصرف برق لپ تاپ ASUS F102

مصرف انرژی در حالت خاموش، با 0.1 وات همچنان قابل انتقاد است. در حالت استندبای (0.2 وات) قابل‌پذیرش‌تر است. در حالت اصطلاحاً «بیکاری» نت‌بوک ما یکی از کم‌مصرف‌ترین‌هاست و در بارگذاری نیز در بین یک‌سوم اقتصادی‌ترها جای دارد. توان حداکثری مصرف‌شده در تست ما ۱۳٫۷ وات بود که با توجه به آداپتور ۳۳ واتی دستگاه، کافی به‌نظر می‌رسد.

عمر باتری لپ تاپ ASUS F102

چهار ساعت و نیم در تست وبگردی (Wi-Fi) در نگاه اول بد نیست؛ اما وقتی در نظر بگیرید که APU فقط ۴ وات توان مصرفی دارد، می‌بینیم این عملکرد باتری نسبت به توان محدود دستگاه چندان چشمگیر نیست. وزن دستگاه هم آن‌قدر سبک نیست که کاهش وزن را توجیهی برای آن بدانیم.

در مقایسه با نت‌بوک مدیون با سخت‌افزار مشابه، اختلاف چندانی دیده نمی‌شود؛ اما ترنسفورمر بوک با عمر باتری ۴۲٪ بالاتر در حالت بارگذاری و ۱۳۶٪ بیشتر در تست Wi-Fi (تقریباً ۱۱ ساعت) پیشتاز است.

جمع‌بندی

ایسوس، این تلاشی جالب بود. اما سازنده تایوانی ظاهراً می‌خواهد آخرین خریداران احتمالی نت‌بوک را جذب کند و در پایان، ثابت می‌کند که این دسته دستگاه‌ها با دلیل و منطق در حال خروج از بازار هستند. اگر مزایایی مانند پورت‌های متنوع، صفحه‌کلید، قابلیت لمسی و قیمت را فاکتور بگیریم، کارکردن با F102 در اکثر اوقات عذاب‌آور است؛ هر عملی که فراتر از وظایف سبک باشد، سیستم را به مرز محدودیتش می‌رساند. حتی مرور وب با صفحات پیچیده (دارای فلش و غیره) چندین ثانیه زمان نیاز دارد تا کامل بارگذاری شوند که واقعاً حوصله‌سربر است.

جنبه‌های اندک مثبتی همچون قابلیت پخش ویدئوی HD قابل‌حمل نیز در طول تست عملاً تحت‌الشعاع ضعف‌های کلی سیستم قرار گرفت. شاید با نصب یک SSD، قدری سرعت بیشتری حاصل شود، اما این کار با ضرب‌المثل «مروارید جلوی خوک ریختن» قابل‌قیاس است.