لپ تاپ 13.6 اینچی اپل مدل MacBook Air-A M2 2022

نقد و بررسی Apple MacBook Air M2 Entry – یک مک‌بوک واقعاً خوب، اما گران برای استفاده روزمره

پس از نزدیک به دو سال، مک‌بوک ایر M1 بالاخره با مدل جدیدی جایگزین می‌شود که مخصوص تراشه اختصاصی اپل طراحی شده است. مک‌بوک ایر جدید با پردازنده M2 همراه است و قیمت آن هم بسیار بیشتر از قبل شده؛ زیرا مدل پایه با 8 گیگابایت رم و تنها 256 گیگابایت SSD به قیمت 1299 دلار عرضه می‌شود. آیا این قیمت توجیهی دارد؟

مدتی پیش مک‌بوک پرو 13 قدیمی با تراشه M2 عرضه شد و حالا سرانجام مک‌بوک ایر M2 جدید و بازطراحی‌شده به بازار آمده است. ایر جدید کار سختی در پیش دارد؛ چون مک‌بوک ایر M1 طی دو سال گذشته یکی از بهترین لپ‌تاپ‌های جمع‌وجور بود. اپل این بار بدنه‌ را به شکل کاملاً جدیدی طراحی کرده که بر اساس پردازنده M2 ساخته شده است. نمایشگر اکنون می‌تواند مثل مدل‌های بزرگ‌تر مک‌بوک پرو، طیف رنگی P3 را پوشش دهد و روشنایی بالاتری دارد. همچنین، بلندگوهای جدید، وب‌کم 1080p و شارژر مغناطیسی مگ‌سیف هم به این لپ‌تاپ اضافه شده‌اند. اما قیمت پایه اکنون به 1199 دلار رسیده که در این مدل فقط 8 گیگابایت رم و 256 گیگابایت SSD وجود دارد.

به نظر می‌رسد اپل خودش هم درباره قیمت‌گذاری مطمئن نیست و هنوز مک‌بوک ایر M1 را با پردازنده گرافیکی 7 هسته‌ای (فعلاً) عرضه می‌کند تا مدلی ارزان‌تر در محدوده حدود 1000 دلار وجود داشته باشد. در ادامه می‌خواهیم ببینیم ایر M2 جدید در زندگی روزمره چطور عمل می‌کند، سیستم خنک‌کننده بدون فن آن چگونه از پس تراشه M2 برمی‌آید و آیا کندی نسبی SSD با ظرفیت 256 گیگابایت در کاربردهای واقعی به چشم می‌آید یا نه.

ما مدل پایه مک‌بوک ایر M2 را در رنگ جدید Midnight بررسی می‌کنیم که شخصاً از فروشگاه آنلاین اپل خریداری شده (نه محصول رسانه‌ای). اگر همه گزینه‌ها را انتخاب کنید (یعنی 24 گیگابایت رم و 2 ترابایت SSD)، قیمت دستگاه ممکن است تا 2499 دلار افزایش پیدا کند. ما در دفترمان یک ایر M2 دیگر هم داریم که GPU آن 10 هسته‌ای است و 16 گیگابایت رم و یک ترابایت SSD دارد. بررسی آن مدل هم به‌زودی منتشر خواهد شد.

مشخصات کلی Apple MacBook Air M2 Entry

پردازنده: Apple M2 (هشت هسته، 4 هسته قدرتمند و 4 هسته کم‌مصرف) با فرکانس 2.4 تا 3.5 گیگاهرتز

توان لحظه‌ای (PL2): حدود 20 وات

توان پایدار (PL1): حدود 9.5 وات

پردازشگر گرافیکی: Apple M2 8-Core GPU با فرکانس هسته تا 1398 مگاهرتز و توان حدود 10 وات

رم: 8 گیگابایت (LPDDR5-6400) که روی برد لحیم شده است

نمایشگر: 13.60 اینچ، نسبت تصویر 16:10، رزولوشن 2560×1664 پیکسل، چگالی 225 پیکسل بر اینچ، پنل IPS براق با نرخ نوسازی 60 هرتز

فضای ذخیره‌سازی: Apple SSD AP0256Z با ظرفیت 256 گیگابایت (حدود 216 گیگابایت آزاد)

وزن: حدود 1.215 کیلوگرم (42.86 اونس / 2.68 پوند)

آداپتور برق: 174 گرم (6.14 اونس / 0.38 پوند)

طراحی بدنه – مک‌بوک ایر M2 باریک‌تر و کمی بزرگ‌تر

اپل دیگر از طراحی قدیمی و گوه‌ای‌شکل MacBook Air استفاده نکرده و طراحی جدید بیشتر شبیه دیگر مدل‌های مک‌بوک شده است. ضخامت بدنه در جلو و عقب تقریباً یکسان است و به حدود 11.3 میلی‌متر می‌رسد. نسل قبلی در جلو نازک‌تر بود ولی در عقب ضخیم‌تر می‌شد. اگر سابقه کار با MacBook Pro دارید، احتمالاً می‌دانید لبه تیز بدنه ممکن است روی مچ دست ایجاد فشار کند، اما خوشبختانه در ایر جدید با وجود باریکی زیاد بدنه، این مشکل چندان حس نمی‌شود.

به لطف بریدگی جلویی بدنه و لولاهای تنظیم‌شده، می‌توان لپ‌تاپ را به‌راحتی با یک دست باز کرد. صفحه‌کلید همان طرح آشنای نسل‌های اخیر مک‌بوک با ردیف کلیدهای عملکردی استاندارد و حسگر اثر انگشت Touch ID است. برخلاف MacBook Pro 14 که فضای بین کلیدها مشکی است، در اینجا همچنان بدنه دستگاه هم‌رنگ خود کلیدها دیده می‌شود. درپوش نمایشگر با گوشه‌های گرد هم شبیه طراحی مک‌بوک پرو 14 است. البته حاشیه اطراف نمایشگر در MacBook Air M2 کمی زیاد به چشم می‌آید؛ به‌خصوص در پایین. نرخ نمایشگر به بدنه حدود 84 درصد است (حتی اگر فضای ناچ را کم نکنیم).

باریک‌تر شدن بدنه باعث کاهش کیفیت ساخت یا استحکام نشده است. هم پایه بدنه و هم درپوش نمایشگر مقاومت خوبی دارند و به‌سختی خم می‌شوند. با فشار دادن درپوش، اعوجاج بصری خاصی ندیدیم. لولاها متعادل هستند و نمایشگر چندان لرزش ندارد، ولی حداکثر زاویه باز شدن حدود 130 درجه است.

اپل در کنار دو رنگ قدیمی نقره‌ای (Silver) و خاکستری فضایی (Space Gray)، حالا دو رنگ جدید Midnight و Starlight را عرضه می‌کند. ما مدل Midnight را گرفتیم که در نور بعضی اوقات تقریباً مشکی به نظر می‌رسد. این رنگ در عکس‌ها و هنگام جعبه‌گشایی بسیار جذاب است، اما خیلی سریع اثر انگشت و لکه را نشان می‌دهد و تمیز نگه‌داشتن آن دشوار است. حتی پورت‌های USB-C هم زود خش می‌گیرند و با توجه به تیره بودن رنگ، این خش‌ها بیشتر دیده می‌شوند. از طرف دیگر، نسخه Starlight (نقره‌ای روشن با ته‌رنگ طلایی) مثل دو رنگ قدیمی از این نظر مشکلی ندارد.

مک‌بوک ایر M2 از ایر M1 و حتی مک‌بوک پرو 13 جدید، کمی طول و عرض بیشتری دارد. البته با توجه به ضخامت بسیار کم و گوشه‌های گرد، همچنان دستگاه جمع‌وجوری به نظر می‌رسد.

برخی رقبا مانند Dell XPS 13 Plus و Asus Zenbook S 13 حتی کوچک‌تر هم هستند. اگر زیاد در فضاهای تنگ کار می‌کنید، شاید این اختلاف کمی اهمیت پیدا کند.

اپل وزن دستگاه را به 1.215 کیلوگرم رسانده که حدود 60 گرم سبک‌تر از ایر M1 است (هرچند احتمالاً تفاوت کمی احساس می‌شود). در میان رقبا، بیشتر دستگاه‌ها سنگین‌تر هستند و فقط Zenbook S 13 با حدود 1.1 کیلوگرم (یا 1 کیلوگرم بدون تاچ) محسوساً سبک‌تر است. آداپتور 30 واتی جمع‌وجور دستگاه، همراه کابل مگ‌سیف، حدود 174 گرم وزن دارد.

اتصالات – بازگشت مگ‌سیف اما محدودیت Wi-Fi همچنان باقی است

ایر M2 کانکتور مگ‌سیف را در سمت چپ دارد که علاوه بر شارژ USB-C گزینه خوبی است. فراتر از این، تغییر چندانی نسبت به نسل قبل دیده نمی‌شود چون تراشه M2 هنوز فقط از Thunderbolt 3 پشتیبانی می‌کند و امکان اتصال تنها یک نمایشگر خارجی با حداکثر رزولوشن 6K در 60 هرتز وجود دارد. کاش یک پورت USB-C هم در سمت راست تعبیه می‌شد، اما هر دو پورت در سمت چپ قرار دارند.

• سمت چپ: پورت مگ‌سیف، دو پورت USB-C 4.0 (استاندارد تاندربولت 3 با سرعت 40 گیگابیت بر ثانیه، پشتیبانی از پاور دلیوری و حالت DisplayPort)

• سمت راست: جک 3.5 میلی‌متری هدفون/میکروفون

ارتباطات بی‌سیم

مشابه ایر M1، تراشه M2 به وای‌فای 6 با کانال 80 مگاهرتز محدود است و از باند 160 مگاهرتز یا Wi-Fi 6E پشتیبانی نمی‌کند. بلوتوث هم همچنان در نسخه 5.0 است. با توجه به قیمت بالای دستگاه، نداشتن جدیدترین استانداردهای بی‌سیم کمی ناامیدکننده است.

با این حال، سرعت انتقال همچنان برای کارهای روزمره خوب است (850 تا 950 مگابیت بر ثانیه) و اندکی بالاتر از مک‌بوک پرو 13 M2 و ایر M1 ثبت شد. بعضی لپ‌تاپ‌های ویندوزی از سرعت 1.5 گیگابیت بر ثانیه هم عبور می‌کنند که نشان می‌دهد اپل می‌توانست بهتر عمل کند.

وب‌کم

وب‌کم مشابه آنچه در مک‌بوک پرو 14 وجود دارد، به سنسور 1080p مجهز شده است. کیفیت دوربین با پردازش M2 در حد قابل قبولی است؛ اما با توجه به ابعاد ناچ، می‌توانستیم انتظار یک حسگر بهتر (شبیه آیپد) با قابلیت Center Stage داشته باشیم.

باز کردن بدنه و تعمیرپذیری

باز کردن پنل زیرین کمی سخت است و نیاز به پیچ‌گوشتی پنج‌پر (P5) و ابزار مکش دارد. در حاشیه‌های جلو و کناره، چند گیره قرار گرفته است و چهار نقطه اتصال اضافه هم وجود دارد. پس از باز کردن پیچ‌ها، معمولاً یک مکنده را زیر بخش تاچ‌پد می‌گذارند و با کشیدن نسبتاً قوی، گیره‌ها آزاد می‌شود، سپس می‌توان پنل را به جلو کشید و جدا کرد.

البته این کار مزیت چندانی ندارد؛ چون لپ‌تاپ فن ندارد که بخواهید تمیز کنید و دیگر اجزا هم یا لحیم شده یا با چسب متصل هستند و قابل ارتقا نیستند.

ابزارهای ورودی – کیبورد مجیک و ترک‌پد معروف اپل

صفحه‌کلید و ترک‌پد همان‌هایی هستند که در نسل‌های اخیر شاهد بودیم. اکنون کلیدهای عملکردی (Function) ارتفاع استاندارد دارند و حسگر اثر انگشت Touch ID در دکمه پاور تعبیه شده است. حس تایپ دقیق است اما همچنان عمق حرکت کلیدها کم است. با کمی عادت، سرعت و دقت تایپ در سطح قابل قبولی خواهد بود. در مقایسه با ایر M1، شاید حس محکم‌تر و کمی دقیق‌تری بدهد؛ اما تفاوت محسوس نیست. نور پس‌زمینه و حسگر تنظیم خودکار نور هم عالی عمل می‌کند.

ترک‌پد از نظر اندازه و دقت همچنان بهترین در بین لپ‌تاپ‌هاست و هماهنگی کامل با macOS دارد.

نمایشگر – ایر جدید با طیف رنگی P3 و ناچ

مانند مک‌بوک پروهای جدیدتر، MacBook Air M2 هم یک ناچ بالای نمایشگر دارد که محل قرارگیری وب‌کم و حسگرهاست. دو طرف ناچ برای نوار منو (Menu Bar) استفاده می‌شود و نمایشگر اصلی همچنان 16:10 است. 64 پیکسل عمودی بالای صفحه (ناحیه ناچ) به این نسبت اضافه شده و بنابراین نسبت به ایر M1 فضای عمودی کمی بیشتری خواهید داشت. اگر برنامه‌ای تمام‌صفحه شود و نوار منو را مخفی کند، در اصل همان 16:10 قابل مشاهده است. گاهی برخی برنامه‌ها ممکن است ناسازگاری جزئی داشته باشند، اما اغلب مشکلی نیست و خیلی زود به آن عادت می‌کنید.

این پنل IPS که اپل از آن با نام «Liquid Retina» یاد می‌کند، اکنون وضوح 2560×1664 و روشنایی تا 500 نیت دارد (مثل مک‌بوک پرو 13) و طیف رنگی گسترده‌تر P3 را هم پوشش می‌دهد. ما تأیید کردیم روشنایی بالاتر شده، اما میزان سیاهی (0.38) هم بالا رفته و نسبت کنتراست در حدود 1400:1 است.

کیفیت تصویر چشم‌نواز است، هرچند در مقایسه با OLEDها یا Mini-LED در مک‌بوک پروهای رده‌بالا، کنتراست کمتر به نظر می‌رسد. از طرفی، این نمایشگر از PWM برای تنظیم روشنایی استفاده نمی‌کند که ممکن است برای چشم‌های حساس مزیت باشد. مشکل مقیاس‌گذاری هم که در برخی لپ‌تاپ‌های ویندوزی رایج است، اینجا وجود ندارد و سیستم‌عامل مک به‌خوبی با وضوح بالا سازگار است. زمان پاسخ‌گویی نمایشگر قابل قبول است و زوایای دید هم کاملاً پایدارند. در حداکثر روشنایی، فقط مقدار ناچیزی نشت نور پس‌زمینه می‌بینیم.

اپل همیشه از روکش براق با بازتاب نسبتاً کم استفاده می‌کند. در فضای باز اگر منبع نوری مستقیماً به نمایشگر نتابد، شرایط خوبی دارد و روشنایی بالاتر نیز کمک می‌کند.

کالیبراسیون نمایشگر

نمایشگر از ابتدا دقت خوبی دارد و خطای رنگ نسبت به مرجع P3 زیر 3 است؛ با این حال، تست‌های کالمن (با سخت‌افزار X-Rite i1 Pro 2) نشان می‌دهد اندکی تمایل به رنگ‌های سرد (آبی/سبز) وجود دارد و دمای رنگ هم کمی خنک است. ممکن است در استفاده عادی متوجه نشوید، به‌ویژه با فعال بودن True Tone.

کالیبراسیون اختصاصی ما (پروفایل آن در متن اصلی قابل دانلود است) این خطا را کاملاً برطرف می‌کند و تقریباً کل طیف رنگی P3 پوشش داده می‌شود.

عملکرد – تراشه Apple M2 و SSD نسبتاً کند

ایر جدید با دو نسخه مختلف از Apple M2 عرضه می‌شود. هر دو مدل CPU یکسان (8 هسته شامل 4 هسته قوی و 4 هسته کم‌مصرف) دارند، اما GPU می‌تواند 8 یا 10 هسته‌ای باشد (+100 دلار). در مدل پایه با قیمت 1199 دلار، فقط 8 گیگابایت رم و 256 گیگابایت SSD دارید. برای ارتقای رم به 16 گیگابایت یا افزایش حافظه SSD به 512 گیگابایت، باید 200 دلار بپردازید. البته مدل‌های بالاتر تا 24 گیگابایت رم و 2 ترابایت SSD قابل سفارش‌اند.

پردازنده – Apple M2

معماری M2 تغییر بنیادینی نسبت به M1 ندارد و همچنان 8 هسته در دو خوشه (4 هسته پرقدرت، 4 هسته کم‌مصرف) داریم. اپل اما فرکانس هسته را تا 400 مگاهرتز بالاتر برده که مصرف انرژی را هم بیشتر می‌کند. در تست‌ها دیدیم مصرف تک‌هسته از حدود 3.7 وات به 5.3 وات و مصرف چندهسته از حدود 15 وات به 20 وات رسیده است.

در تست Cinebench R15 (تحت Rosetta)، ایر M2 کمی سریع‌تر از ایر M1 است و پس از مدتی حدود 30 درصد افت می‌کند. در تست‌های بومی مثل Cinebench R23 و Geekbench 5، تک‌هسته حدود 7 درصد و چندهسته حدود 18 درصد بالاتر است. حتی در تست تک‌هسته‌ای، گاهی کمی بهتر از M1 Pro یا M1 Max دیده می‌شود (البته آن‌ها هسته‌های بیشتری دارند).

با این حال، چون فرکانس بالاتر شده، مصرف انرژی هم افزایش یافته و راندمان (بهره‌وری) نسبت به M1 کمتر است. با این وجود، همچنان M2 از نظر مصرف انرژی در تک‌هسته، از بیشتر تراشه‌های اینتل و AMD جلوتر است. در چندهسته هم M2 از برخی مدل‌های اینتل بالاتر است اما AMD با Ryzen 7 6800U فاصله را کمتر کرده است.

عملکرد سیستمی

هر دو دستگاه مک‌بوک پرو 13 M2 و ایر M2 بسیار سریع و روان هستند. سیستم‌عامل مک تقریباً بدون لگ اجرا می‌شود و از حالت استندبای بلافاصله بیدار می‌شود. برنامه‌های بومی (Native) مانند فتوشاپ یا پریمیر نسخه اپل سیلیکون خیلی سریع بالا می‌آیند.

در بنچمارک‌هایی مانند CrossMark و تست‌های مرورگر هم نتایج خوب است. در بنچمارک PugetBench (برای فتوشاپ و پریمیر) که نسخه اینتلی این نرم‌افزارها را محک می‌زند، نتایج چندان معرف عملکرد واقعی نیست. نسخه اصلی برای سیلیکون اپل روان‌تر اجرا می‌شود.

مدل پایه ایر M2 نیز تمام قابلیت‌های Media Engine تراشه M2 را دارد و برای ویرایش چند استریم 4K ProRes مناسب است. البته در خروجی‌گیری‌های طولانی، احتمال افت سرعت هست، اما برای کارهای سبک مانند ویدئوهای خانوادگی یا تفریحی کاملاً کافی است.

فضای ذخیره‌سازی

هم در مک‌بوک پرو 13 M2 و هم در مک‌بوک ایر M2 مدل پایه، SSD با ظرفیت 256 گیگابایت تنها یک تراشه NAND دارد؛ در نتیجه سرعت خواندن/نوشتن آن نسبت به SSDهای با دو تراشه (مثلاً مدل‌های 512 گیگابایت) یا حتی ایر M1 قدیمی کمتر است. هنوز مشخص نیست اپل در ایر M1 کنونی هم همین SSD کند را گذاشته یا خیر.

برای کارهای سبک روزمره، احتمالاً این مسئله را زیاد حس نمی‌کنید، اما چون M2 رم به اشتراک می‌گذارد (Shared Memory)، وقتی 8 گیگابایت رم پر شود، از SSD به عنوان حافظه موقت استفاده می‌شود که سرعت کمترش می‌تواند محسوس باشد. در تست‌هایمان، مثلاً زمان خروجی ویدئو در پریمیر روی ایر M2 مدل 256 گیگابایتی طولانی‌تر از نسخه با SSD یک ترابایتی بود. اگر همزمان چند برنامه سنگین یا چندین تب مرورگر اجرا می‌کنید یا از برنامه‌های شبیه‌سازی‌شده Rosetta استفاده می‌کنید، احتمالاً بیشتر متوجه افت سرعت می‌شوید. بنابراین اگر قصد دارید لپ‌تاپ را چند سال نگه دارید، پیشنهاد می‌کنیم حداقل SSD را به 512 گیگابایت ارتقا دهید (200 دلار هزینه اضافه دارد).

پردازشگر گرافیکی

مدل پایه ایر M2 دارای GPU هشت هسته‌ای با حداکثر فرکانس 1398 مگاهرتز است که توان حدود 10 وات را مصرف می‌کند (مشابه GPU هشت هسته‌ای M1). با این حال، اپل موفق شده آن را حدود 15 درصد سریع‌تر از نسخه هشت هسته‌ای M1 و 25 درصد سریع‌تر از نسخه هفت هسته‌ای M1 کند. نسخه 10 هسته‌ای M2 حدود 20 درصد قوی‌تر از نسخه 8 هسته‌ای است و البته همچنان از M1 Pro یا M1 Max بسیار ضعیف‌تر است.

از نظر کاربرد روزمره، همان GPU هشت هسته‌ای برای اکثر نیازها کافی است و اختلاف مدل 10 هسته‌ای خیلی زیاد نیست. ضمن اینکه در بار مداوم، هر دو مدل دچار افت عملکرد می‌شوند و کاهش توان در مدل 10 هسته‌ای حتی سریع‌تر است (22 درصد افت در مقایسه با 14 درصد در مدل پایه). بعد از 20 دقیقه تست، اختلاف عملکردشان به حدود 9 درصد می‌رسد و چندان ارزش پرداخت هزینه بیشتر ندارد.

عملکرد گیمینگ

گیمینگ در مک ارزیابی سختی دارد؛ برخی بازی‌ها مثل World of Warcraft نسخه اصلی برای اپل دارند، ولی ابزار ثبت فریم همیشه مثل ویندوز قوی نیست. بازی‌های دیگری مانند Shadow of the Tomb Raider یا Borderlands 3 در حالت شبیه‌سازی Rosetta اجرا می‌شوند و می‌توان از CrossOver هم برای بعضی بازی‌های ویندوزی استفاده کرد، اما همیشه احتمال ناسازگاری هست. بهترین گزینه برای بازی در مک یا استفاده از عناوین Apple Arcade است یا سرویس‌های استریم ابری.

صدا و حرارت – عملکرد بی‌صدا با گرمای کنترل‌شده

نویز سیستم

مک‌بوک ایر M2 مانند نسل قبل بدون فن است و هیچ صدای مزاحمی تولید نمی‌کند. ما صدای الکترونیکی خاصی هم نشنیدیم.

دما

اپل در مدیریت حرارت سطح دستگاه خوب عمل کرده است. در کارهای روزمره، قسمت‌های مختلف بدنه فقط کمی گرم می‌شوند و تحت بار سنگین نهایتاً دما به حدود 45 درجه سانتی‌گراد می‌رسد (مشابه نسل قبل). البته هسته تراشه در فشار چند‌هسته‌ای گاه تا 108 درجه هم می‌رود، اما در تجربه واقعی مشکل خاصی پیش نیامد.

استرس تست

طی آزمایش ترکیبی Prime95 و FurMark، پس از حدود 9 دقیقه مصرف برق تراشه به 9.5 وات افت می‌کند (درست مثل ایر M1). پس از اتمام فشار، لازم است زمان بدهیم تا تراشه خنک شود و دوباره به حداکثر قدرت برسد.

بلندگوها

اپل در ایر M2 از ترکیب چهار بلندگو استفاده کرده که در بخش لولا تعبیه شده‌اند و صدا از پشت نمایشگر به سمت کاربر منعکس می‌شود. تست‌ها نشان می‌دهد این بلندگوها کیفیت صدای خوبی دارند؛ اما اختلاف چشمگیری با ایر M1 ندارند. حداکثر بلندی کمی افزایش یافته و میانه‌های صدا دقیق‌تر است، ولی صدای باس کمتر احساس می‌شود. به‌طور کلی، هر دو ایر عملکردی نزدیک به هم دارند و در هر حال، نسبت به ابعاد دستگاه صدای بسیار خوبی ارائه می‌شود. البته مک‌بوک پرو 14 همچنان کیفیت بهتری دارد.

مدیریت انرژی – عمر باتری طولانی در ایر جدید

مصرف برق

در حالت بیکار، روشنایی بالاتر نمایشگر ایر M2 باعث مصرف کمی بیشتر از نسل قبل شده است. در بار سنگین هم M2 برق بیشتری نسبت به M1 طلب می‌کند. آداپتور 30 واتی پیش‌فرض عملاً توانایی پشتیبانی لحظه‌ای از مصرف حدود 50 وات را ندارد و دستگاه در نهایت به حدود 19 وات محدود می‌شود. آداپتور 35 واتی هم جواب کامل نمی‌دهد. ما با شارژر 100 واتی به عدد اوج 50 وات رسیدیم.

ایر M2 از شارژ سریع پشتیبانی می‌کند؛ البته اگر شارژر حداقل 67 وات یا بالاتر داشته باشید. ما با شارژر 100 وات، زمان شارژ کامل را به کمتر از یک ساعت و نیم رساندیم. اما با آداپتور 30 واتی پیش‌فرض، تا پر شدن باتری حدود 2.5 ساعت طول کشید و با آداپتور 35 واتی هم کمی بیش از دو ساعت زمان برد.

دوام باتری

ظرفیت باتری ایر M2 از 49.9 به 52.6 وات‌ساعت رسیده است، اما زمان وب‌گردی کمی کمتر از ایر M1 شد. احتمالاً نمایشگر بزرگ‌تر و روشن‌تر در این موضوع مؤثر است. در تست وبگردی با روشنایی 150 نیت (تقریباً 7 پله بزرگ و 2 پله کوچک از حداکثر)، دوام آن حدود 15 ساعت و 10 دقیقه بود که عالی است، ولی اگر روشنایی را به حداکثر برسانید، این رقم به 6 ساعت و 35 دقیقه می‌رسد. در پخش فیلم هم شرایط مشابه است: 16 ساعت و 29 دقیقه در 150 نیت و نزدیک به 6 ساعت و 56 دقیقه در روشنایی کامل.

زیر فشار دائمی، زمان شارژدهی به نحوه خنک شدن و فرکانس پایین آمدن تراشه بستگی دارد. تست ما با سیکل‌های ده دقیقه‌ای Cinebench R23 و یک دقیقه فاصله برای خنک کردن تراشه، تقریباً 2.5 ساعت دوام داشت.

جمع‌بندی  

مک‌بوک ایر M2، در مجموع یک لپ‌تاپ جمع‌وجور و عالی باقی مانده است. اما افزایش قیمتش باعث شده کمی ناامید شویم. بدنه جدید بسیار باریک است و در استفاده طولانی، لبه‌ها برای مچ دست آزاردهنده نیستند، اما حاشیه‌های نمایشگر نسبتاً پهن هستند و در کنار ناچ بالای صفحه، ایر جدید ردپای بزرگ‌تری از برخی رقبای ویندوزی دارد. رنگ Midnight هم ظاهری جذاب دارد ولی تمیز نگه‌داشتنش سخت است. رنگ‌های Starlight، نقره‌ای یا خاکستری فضایی احتمالاً گزینه‌های بهتری باشند.

از دیگر تغییرات، بازگشت مگ‌سیف و ارتقای وب‌کم به 1080p است و حالا نمایشگر از طیف رنگی P3 پشتیبانی می‌کند. شاید کاربران زیادی به P3 اهمیت ندهند، ولی روشنایی بیشتر، استفاده در فضای روشن را آسان‌تر می‌کند. هرچند همین مورد باعث کاهش اندکی در عمر باتری شده است. ناچ ممکن است از نظر ظاهری جالب نباشد، اما دردسر خاصی هم ایجاد نمی‌کند و عملاً نسبت به ایر M1 کمی فضای عمودی بیشتر به شما می‌دهد.

اپل هم مانند سایر تولیدکنندگان، برای افزایش عملکرد باید مصرف انرژی را بالاتر ببرد. در نتیجه M2 بازدهی کمتری نسبت به M1 دارد. محدودیت‌هایی همچون وای‌فای 6 فقط تا کانال 80 مگاهرتز، بلوتوث 5.0 و پشتیبانی از یک نمایشگر خارجی همچنان وجود دارند.

اساساً با اورکلاک شدن هسته‌های M1، کارایی بالاتر را در M2 شاهدیم و این موضوع مصرف انرژی و در نتیجه تولید حرارت را بالاتر برده است. خنک‌کنندگی غیرفعال دستگاه در کارهای روزمره جواب می‌دهد، اما در بار مداوم، سرعت نهایی M2 نسبت به M1 خیلی بالاتر نیست. گرافیک هم دقیقاً همین وضعیت را دارد؛ بهبودهایی دارد اما تحت فشار طولانی‌مدت پایدار نیست و نسخه 10 هسته‌ای از نظر توان مداوم چندان برتری محسوسی نشان نمی‌دهد.

با این حال، ایر M2 همچنان لپ‌تاپ باکیفیتی است. اما قیمت 1199 دلار برای مدلی که فقط 8 گیگابایت رم و 256 گیگابایت SSD دارد، بالاست و بهتر بود اپل حداقل 512 گیگابایت را در نظر می‌گرفت. اگر واقعاً همین 8 گیگابایت رم و 256 گیگابایت ذخیره‌سازی برایتان کافیست، شاید ایر M1 گزینه بهتری باشد چون هم ارزان‌تر است و هم اختلاف عملکرد چندانی با ایر M2 ندارد و حتی دوام باتری بیشتر هم دارد.

اپل می‌توانست با استفاده از دو تراشه NAND در مدل پایه، مشکل SSD کندتر را حل کند. نمی‌دانیم آیا در نسل جدید ایر M1 هم همین SSD کندتر به کار رفته یا خیر. به‌هرحال، شاید اکثر کاربران این موضوع را در عمل حس نکنند. ولی فهرست ایرادها برای دستگاهی در این بازه قیمتی کمی طولانی است (البته شارژرهای ناکافی در دنیای ویندوز هم دیده می‌شوند). با این وجود، در عمل وقتی کاربری روزمره داشته باشید، احتمالاً متوجه این ایرادها نمی‌شوید. با این حال، اختلاف قیمت با ایر M1 قطعاً باعث می‌شود خیلی‌ها ترجیح دهند مدل قدیمی‌تر را بخرند. ضمن اینکه مک‌بوک پرو 13 M2 هم هست که اگر با مشخصات مشابه بخرید (مثلاً GPU 10 هسته‌ای + آداپتور 67 واتی)، تنها 20 دلار گران‌تر می‌شود. البته آن فقط در صورتی ارزش دارد که نهایت عملکرد M2 را در سایز 13 اینچی بخواهید (و نخواهید سراغ مک‌بوک پرو 14 گران‌تر و سنگین‌تر بروید) یا بخواهید از ناچ پرهیز کنید.

در ابتدای متن پرسیدیم آیا این قیمت گزاف برای ایر M2 توجیه دارد؟ به نظر ما تا وقتی ایر M1 در دسترس است، پاسخ چندان مثبت نیست.